Ατσάλινο καρφί

Τα καρφιά κατασκευάζονταν παλαιότερα από μπρούτζο ή σφυρήλατο σίδηρο και κατασκευάζονταν από σιδηρουργούς και καρφωτές.Αυτοί οι τεχνίτες χρησιμοποιούσαν μια θερμαινόμενη τετράγωνη σιδερένια ράβδο που σφυρηλάτησαν πριν σφυρηλατήσουν τις πλευρές που σχηματίζουν μια αιχμή.Μετά το ζέσταμα και το κόψιμο, ο σιδεράς ή ο καρφωτής έβαζε το καυτό καρφί σε ένα άνοιγμα και το σφυροκόπησε. Αργότερα δημιουργήθηκαν νέοι τρόποι κατασκευής καρφιών χρησιμοποιώντας μηχανές για να ξεφλουδίσουν τα νύχια πριν κουνήσουν τη ράβδο στο πλάι για να δημιουργήσουν ένα στέλεχος.Για παράδειγμα, τα κομμένα καρφιά τύπου Α κόπηκαν από μια γκιλοτίνα τύπου σιδερένιας ράβδου χρησιμοποιώντας πρώιμα μηχανήματα.Αυτή η μέθοδος άλλαξε ελαφρώς μέχρι τη δεκαετία του 1820, όταν οι νέες κεφαλές στα άκρα των νυχιών χτυπήθηκαν μέσω μιας ξεχωριστής μηχανικής μηχανής κεφαλής νυχιών.Στη δεκαετία του 1810, οι σιδερένιες ράβδοι αναποδογυρίζονταν μετά από κάθε χτύπημα, ενώ το σετ κοπής ήταν υπό γωνία.Κάθε καρφί στη συνέχεια κόπηκε από κωνικό επιτρέποντας την αυτόματη λαβή κάθε καρφιού που σχημάτιζε επίσης τα κεφάλια τους.[15]Τα νύχια τύπου Β δημιουργήθηκαν με αυτόν τον τρόπο.Το 1886, το 10 τοις εκατό των καρφιών που κατασκευάζονταν στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν της ποικιλίας σύρματος από μαλακό χάλυβα και μέχρι το 1892, τα καρφιά από σύρμα από χάλυβα ξεπέρασαν τα κομμένα καρφιά από σίδηρο ως τον κύριο τύπο καρφιών που παράγονταν.Το 1913, τα συρμάτινα καρφιά ήταν το 90 τοις εκατό όλων των καρφιών που παράγονταν.

Τα σημερινά καρφιά είναι συνήθως κατασκευασμένα από χάλυβα, συχνά βουτηγμένα ή επικαλυμμένα για την πρόληψη της διάβρωσης σε δύσκολες συνθήκες ή για τη βελτίωση της πρόσφυσης.Τα συνηθισμένα καρφιά για ξύλο είναι συνήθως από μαλακό, χαμηλής περιεκτικότητας σε άνθρακα ή "ήπιο" χάλυβα (περίπου 0,1% άνθρακα, το υπόλοιπο σίδηρο και ίσως ένα ίχνος πυριτίου ή μαγγανίου).Τα καρφιά για σκυρόδεμα είναι πιο σκληρά, με 0,5–0,75% άνθρακα.