Polad Dırnaq

Dırnaqlar əvvəllər tuncdan və ya döymə dəmirdən hazırlanırdı və dəmirçilər və mismarlar tərəfindən hazırlanırdı.Bu sənətkarlar bir nöqtə meydana gətirən kənarları döyməzdən əvvəl döydükləri qızdırılan kvadrat dəmir çubuqdan istifadə edirdilər.Yenidən qızdırıldıqdan və kəsildikdən sonra dəmirçi və ya mismarçı isti mismarını bir delikə daxil etdi və çəkiclə vurdu. Daha sonra dırnaqları yan tərəfə çevirmədən əvvəl dırnaqları kəsmək üçün maşınlardan istifadə edərək mismar düzəltməyin yeni üsulları yaradıldı.Məsələn, A Tipi kəsilmiş dırnaqlar ilkin mexanizmlərdən istifadə etməklə dəmir bar tipli gilyotindən kəsilmişdir.Bu üsul 1820-ci illərə qədər dırnaqların uclarında yeni başlıqların ayrıca mexaniki dırnaq başlıq maşını ilə döyülməsinə qədər bir qədər dəyişdirildi.1810-cu illərdə kəsici dəst bucaq altında olarkən hər vuruşdan sonra dəmir barmaqlıqlar çevrilirdi.Daha sonra hər bir dırnaq, onların başlarını da meydana gətirən hər bir mismarın avtomatik tutulmasına imkan verən konikdən kəsildi.[15]B tipli dırnaqlar bu şəkildə yaradılmışdır.1886-cı ildə ABŞ-da hazırlanan mismarların 10 faizi yumşaq polad məftildən idi və 1892-ci ilə qədər polad məftilli mismarlar istehsal olunan əsas mismar növü kimi dəmir kəsilmiş mismarları üstələdi.1913-cü ildə tel mismarlar istehsal edilən bütün mismarların 90 faizini təşkil edirdi.

Bugünkü dırnaqlar adətən poladdan hazırlanır, sərt şəraitdə korroziyanın qarşısını almaq və ya yapışmanı yaxşılaşdırmaq üçün tez-tez batırılır və ya örtülür.Ağac üçün adi dırnaqlar adətən yumşaq, aşağı karbonlu və ya "yumşaq" poladdan (təxminən 0,1% karbon, qalan hissəsi dəmir və bəlkə də bir iz silikon və ya manqan) olur.Beton üçün dırnaqlar daha sərtdir, tərkibində 0,5-0,75% karbon var.